jukebox, η ποίηση στο τραγούδι

Ακούτε: ιβ' [Ανοίγω το στόμα μου]

του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη

με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση (σήμερα, 6 χρόνια)

album: Μίκη Θεοδωράκη, το Άξιον Εστί του Οδυσσέα Ελύτη (1969)


Ανοίγω το στόμα μου κι αναγαλλιάζει το πέλαγος
Και παίρνει τα λόγια μου στις σκοτεινές του τις σπηλιές
Και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει
Τις νύχτες που κλαιν των ανθρώπων τα βάσανα.

Χαράζω τις φλέβες μου και κοκκινίζουν τα όνειρα
Και τσέρκουλα γίνονται στις γειτονιές των παιδιών
Και σεντόνια στις κοπέλες που αγρυπνούνε
Κρυφά για ν' ακούν των ερώτων τα θαύματα.

Ζαλίζει τ' αγιόκλημα και κατεβαίνω στον κήπο μου
Και θάβω τα πτώματα των μυστικών μου νεκρών
Και τον λώρο το χρυσό των προδομένων
Αστέρων τους κόβω να πέσουν στην άβυσσο.

Σκουριάζουν τα σίδερα και τιμωρώ τον αιώνα τους
Εγώ που δοκίμασα τις μυριάδες αιχμές
Κι από γιούλια και ναρκίσσους το καινούριο
Μαχαίρι ετοιμάζω που αρμόζει στους Ήρωες.

Γυμνώνω τα στήθη μου και ξαπολυούνται οι άνεμοι
Κι ερείπια σαρώνουνε και χαλασμέvες ψυχές
Κι απ' τα νέφη τα πυκνά τής καθαρίζουν
Τη γη, να φανούν τα Λιβάδια τα Πάvτερπνα!


(* Με αφορμή την επετειακή ανάρτηση της Βίκυς Παπαπροδρόμου. Αφιερωμένο.)

Ετικέτες Μίκης Θεοδωράκης, ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ