jukebox, η ποίηση στο τραγούδι
Πέμπτη 29 Μαΐου 2008
12 ~ Μάνος Ελευθερίου (1938)
Ακούτε: Δρόμοι του Βερολίνου
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου
με την Τάνια Τσανακλίδου
uploader: coyotaki
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Μάνου Ελευθερίου
με την Τάνια Τσανακλίδου
Αντίο δρόμοι του Βερολίνου
τον χωρισμό σας στα μάτια μου πίνω
μη με ξεχάσετε, κι εγώ ας ρωτώ
υπήρξα κάποτε στ' αλήθεια εδώ;
Σε μια πλακόστρωτη γωνιά
βρες τε μου, βρες τε μου ένα μπαρ
που αγόρια όμορφα του κόσμου να συχνάζουν
Όμως εγώ δεν το μπορώ
πάνω από μένα ν' αγαπώ
σ' αυτήν την πόλη είν' αρκετό
κάποιον μια μέρα ν' αγαπώ
Βρες τε μου, βρες τε ένα παιδί
να 'ν' η ματιά του ωκεανή
και ξεριζώστε του τα μάτια δίχως λύπη
Bγάλτε τα μάτια του γιατί
δεν τα χρειάζεται να δει
αυτή την πόλη το χτικιό
που όλοι σε τρώνε ζωντανό
Αντίο δρόμοι του Βερολίνου...
θα κλάψετε άραγε που σας αφήνω;
θα κλάψετε άραγε αν χαθώ
στη συννεφιά και στον καπνό;
τον χωρισμό σας στα μάτια μου πίνω
μη με ξεχάσετε, κι εγώ ας ρωτώ
υπήρξα κάποτε στ' αλήθεια εδώ;
Σε μια πλακόστρωτη γωνιά
βρες τε μου, βρες τε μου ένα μπαρ
που αγόρια όμορφα του κόσμου να συχνάζουν
Όμως εγώ δεν το μπορώ
πάνω από μένα ν' αγαπώ
σ' αυτήν την πόλη είν' αρκετό
κάποιον μια μέρα ν' αγαπώ
Βρες τε μου, βρες τε ένα παιδί
να 'ν' η ματιά του ωκεανή
και ξεριζώστε του τα μάτια δίχως λύπη
Bγάλτε τα μάτια του γιατί
δεν τα χρειάζεται να δει
αυτή την πόλη το χτικιό
που όλοι σε τρώνε ζωντανό
Αντίο δρόμοι του Βερολίνου...
θα κλάψετε άραγε που σας αφήνω;
θα κλάψετε άραγε αν χαθώ
στη συννεφιά και στον καπνό;
uploader: coyotaki
Ετικέτες Γιάννης Σπανός, ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Κυριακή 25 Μαΐου 2008
11 ~ Μήτσος Παπανικολάου (1900-1943)
Ακούτε: Μέσα στη βουή του δρόμου
του Δημήτρη Κανελλόπουλου
σε ποίηση Μήτσου Παπανικολάου
με τους Domenica
cd: Domenica, Mέσα στη βουή του δρόμου (2002)
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να 'βρω τ' όνειρό μου.
Nα το βρω και να το χάσω
κι' ούτε πια που θα το φτάσω.
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
κι ήταν η χαρά του κόσμου...
H χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι.
Πέρασε όπως περνούνε
όσα δεν θα ξαναρθούνε:
πουλιά που 'χουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση.
Κι' άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής, θανάτου,
στην καρδιά μου σα σφραγίδα
ω, την πεθαμένα ελπίδα.
Μιαν ελπίδα πεθαμένη,
που μας ζη και μας πεθαίνει
κι' όλο μας τραβάει δω κάτου
ως την πόρτα του θανάτου.
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο,
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.
Όταν πέρασες με πήρες
κι όλες μού άνοιξες τις θύρες
με το μαγικό κλειδί σου
του χαμένου παραδείσου.
του Δημήτρη Κανελλόπουλου
σε ποίηση Μήτσου Παπανικολάου
με τους Domenica
cd: Domenica, Mέσα στη βουή του δρόμου (2002)
Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να 'βρω τ' όνειρό μου.
Nα το βρω και να το χάσω
κι' ούτε πια που θα το φτάσω.
Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
κι ήταν η χαρά του κόσμου...
H χαρά που μας ματώνει
σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι.
Πέρασε όπως περνούνε
όσα δεν θα ξαναρθούνε:
πουλιά που 'χουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση.
Κι' άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής, θανάτου,
στην καρδιά μου σα σφραγίδα
ω, την πεθαμένα ελπίδα.
Μιαν ελπίδα πεθαμένη,
που μας ζη και μας πεθαίνει
κι' όλο μας τραβάει δω κάτου
ως την πόρτα του θανάτου.
Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο,
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα.
Όταν πέρασες με πήρες
κι όλες μού άνοιξες τις θύρες
με το μαγικό κλειδί σου
του χαμένου παραδείσου.
uploader: MPETO1
Ετικέτες Δημήτρης Κανελλόπουλος
Τετάρτη 21 Μαΐου 2008
10 ~ Ναπολέων Λαπαθιώτης (1888-1944)
Ακούτε: Νυχτερινό ΙΙ
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
με την Καίτη Χωματά
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μεσ' στη νύχτα, - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή, που γροικιέται μέσ' στο σάλο,
και που σε λίγο, παύει, - τίποτ' άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, - τίποτ' άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. - Τίποτ' άλλο.
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
με την Καίτη Χωματά
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μεσ' στη νύχτα, - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή, που γροικιέται μέσ' στο σάλο,
και που σε λίγο, παύει, - τίποτ' άλλο.
Πέρα, μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει, - τίποτ' άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο,
στα βάθη του μυαλού μου. - Τίποτ' άλλο.
Ετικέτες Γιάννης Σπανός, ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Σάββατο 17 Μαΐου 2008
9 ~ Κώστας Καρυωτάκης (1896–1928)
Ακούτε: Μόνο
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη
με τον Γιάννη Πουλόπουλο
(cd: Γιάννης Σπανός, Το πρόσωπο της τρυφερότητας)
Αχ, όλα έπρεπε νάρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν,
βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια -
να φύγουνε, να σβήσουν...
Έτσι όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν' αφήσω κάποιο δείλι.
Τα ωραία κι απλά κορίτσια (ω αγαπούλες!)
η ζωή να μου τα πάρει - χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνη στείρος.
Όλα έπρεπε να γίνουν..- μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκειά έτσι τώρα νάναι,
να παίζουνε τ' αστέρια εκεί σα μάτια
και σα να μου γελάνε...
Το ίδιο ποίημα σε σύνθεση Λένας Πλάτωνος με την Σαβίνα Γιαννάτου - από το cd "καρυωτάκης, 13 τραγούδια.
του Γιάννη Σπανού
σε ποίηση Κώστα Καρυωτάκη
με τον Γιάννη Πουλόπουλο
(cd: Γιάννης Σπανός, Το πρόσωπο της τρυφερότητας)
Αχ, όλα έπρεπε νάρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν,
βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια -
να φύγουνε, να σβήσουν...
Έτσι όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν' αφήσω κάποιο δείλι.
Τα ωραία κι απλά κορίτσια (ω αγαπούλες!)
η ζωή να μου τα πάρει - χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνη στείρος.
Όλα έπρεπε να γίνουν..- μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκειά έτσι τώρα νάναι,
να παίζουνε τ' αστέρια εκεί σα μάτια
και σα να μου γελάνε...
Το ίδιο ποίημα σε σύνθεση Λένας Πλάτωνος με την Σαβίνα Γιαννάτου - από το cd "καρυωτάκης, 13 τραγούδια.
Ετικέτες Γιάννης Σπανός, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Τρίτη 13 Μαΐου 2008
8 ~ Βολφ Μπίρμαν
Ακούτε: Η μπαλάντα του οπερατέρ
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Βολφ Μπίρμαν
μετάφραση: Δημοσθένη Κούρτοβικ
με την Μαρία Δημητριάδη
(cd: Βολφ Μπίρμαν-Ναζίμ Χικμετ, Πολιτικά τραγούδια)
Στο Σαντιάγο, στης σφαγής τα χρόνια
πέσαν πολλοί, και πού να βρεις ονόματα
Και με μια λέξη, να ποια είναι η Χιλή
κάποιος που ταινία γυρίζει τη σκηνή του φόνου τους.
Αχ, η δύναμη βγαίνει απ' τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
Από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα
Σύντροφοι, γνωστό αυτό
ήταν, είναι, και μένει αληθινό
Κι αυτή είναι η πολύτιμη αλήθεια
της Ουνιδάδ Ποπουλάρ.
Αυτό το φιλμ, μάθημα ας μας γίνει
είδα τη δουλειά των στρατιωτών, το μακέλεμα
Είδα σκηνές που όλοι γνωρίζουν
το λαό να τρέχει στο λιθόστρωτο για να σωθεί.
Και τα τουφέκια να σαρώνουνε τους δρόμους
και προλετάριους να ξαπλώνονται νεκροί
Είδα τις σφαίρες να ξεσκίζουν τα παιδιά
και τις γυναίκες να ρίχνονται πάνω στους νεκρούς.
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Βολφ Μπίρμαν
μετάφραση: Δημοσθένη Κούρτοβικ
με την Μαρία Δημητριάδη
(cd: Βολφ Μπίρμαν-Ναζίμ Χικμετ, Πολιτικά τραγούδια)
Στο Σαντιάγο, στης σφαγής τα χρόνια
πέσαν πολλοί, και πού να βρεις ονόματα
Και με μια λέξη, να ποια είναι η Χιλή
κάποιος που ταινία γυρίζει τη σκηνή του φόνου τους.
Αχ, η δύναμη βγαίνει απ' τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
Από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα
Σύντροφοι, γνωστό αυτό
ήταν, είναι, και μένει αληθινό
Κι αυτή είναι η πολύτιμη αλήθεια
της Ουνιδάδ Ποπουλάρ.
Αυτό το φιλμ, μάθημα ας μας γίνει
είδα τη δουλειά των στρατιωτών, το μακέλεμα
Είδα σκηνές που όλοι γνωρίζουν
το λαό να τρέχει στο λιθόστρωτο για να σωθεί.
Και τα τουφέκια να σαρώνουνε τους δρόμους
και προλετάριους να ξαπλώνονται νεκροί
Είδα τις σφαίρες να ξεσκίζουν τα παιδιά
και τις γυναίκες να ρίχνονται πάνω στους νεκρούς.
Ετικέτες Θάνος Μικρούτσικος, Ξένοι ποιητές 1
Παρασκευή 9 Μαΐου 2008
7 ~ Τάσος Λειβαδίτης (1922-1988)
Ακούτε: Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη
με τον συνθέτη
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
τη λάμπα κρατώ ψηλά
να δούνε της γης οι θλιμμένοι
να 'ρθουνε να βρουν συντροφιά
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος του κόσμου αδερφός
Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός
...και με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη
...και με την Μίλβα
(* για τον Μ. που έκανε τον κόπο να το ανεβάσει)
με τον Γιώργο Νταλάρα
του Μίκη Θεοδωράκη
σε ποίηση Τάσου Λειβαδίτη
με τον συνθέτη
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ
τη λάμπα κρατώ ψηλά
να δούνε της γης οι θλιμμένοι
να 'ρθουνε να βρουν συντροφιά
Να βρούνε στρωμένο τραπέζι
σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει
ο πόνος του κόσμου αδερφός
Να βρούνε γωνιά ν' ακουμπήσουν
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός
κι εκεί καθώς θα μιλάμε
θα 'ρθει συντροφιά κι ο Χριστός
...και με την Άλκηστι Πρωτοψάλτη
...και με την Μίλβα
(* για τον Μ. που έκανε τον κόπο να το ανεβάσει)
με τον Γιώργο Νταλάρα
uploader: ilioskopio
Ετικέτες Μίκης Θεοδωράκης, ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Δευτέρα 5 Μαΐου 2008
6 ~ Άλκης Αλκαίος
Ακούτε: Τα πλοία των ερώτων
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Άλκη Αλκαίου
με τον Δημήτρη Μητροπάνο
(cd: Θάνος Μικρούτσικος-Δημήτρης Μητροπάνος,
Στου αιώνα την παράγκα)
Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν πού πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες.
Πάνω στο πάγκο ενός καφέ τα βρόχινά τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
κι εγώ δειλά τούς απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια:
η δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα.
Έτσι, στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μάς είχε πει, θυμάμαι,
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα.
Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ’ αντίκρυσα και μου 'κλεψες το φως μου
ό,τι με πνίγει ν' αγαπώ είν’ η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου.
του Θάνου Μικρούτσικου
σε ποίηση Άλκη Αλκαίου
με τον Δημήτρη Μητροπάνο
(cd: Θάνος Μικρούτσικος-Δημήτρης Μητροπάνος,
Στου αιώνα την παράγκα)
Όταν ο άνεμος φυσά κι οι άνθρωποι σωπαίνουν
κάτι σκιές με προσκαλούν στις έρημες μαρίνες
τα πλοία των ερώτων μας μου δείχνουν πού πεθαίνουν
και τριγυρνούν στην πλώρη τους νεράιδες και σειρήνες.
Πάνω στο πάγκο ενός καφέ τα βρόχινά τους μάτια
για τα ναυάγια με ρωτούν και της ζωής το ψέμα
κι εγώ δειλά τούς απαντώ κοιτώντας τα κατάρτια:
η δύση κι η ανατολή έχουν το ίδιο αίμα.
Έτσι, στα καθημερινά αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός μάς είχε πει, θυμάμαι,
πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα.
Τρικάταρτο η αγάπη σου και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ’ αντίκρυσα και μου 'κλεψες το φως μου
ό,τι με πνίγει ν' αγαπώ είν’ η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου.
Ετικέτες ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ, Θάνος Μικρούτσικος
Πέμπτη 1 Μαΐου 2008
5 ~ Γιώργος Μακρής
Ακούτε: Εραστές
του Σταμάτη Κραουνάκη
σε ποίηση Γιώργου Μακρή
με την Ερωφίλη, τη Νατάσσα Μποφίλιου & την Ρίτα Αντωνοπούλου
(cd: Σταμάτης Κραουνάκης, Πεθαίνοντας στην Αθήνα)
Πέρασαν οι ώρες τους γοργά
και φύγανε οι εραστές θλιμμένοι
με βήματα επίσημα κι αργά
και καμπαρντίνα κουμπωμένη.
Και λυπηθήκαμε τους εραστές
με το μικρό στον τόπο πήγαινε-έλα τους
να ονειρεύονται αγκαλιές ζεστές
σκαλίζοντας τη γη με την ομπρέλα τους
...το ακούτε και με τον συνθέτη
του Σταμάτη Κραουνάκη
σε ποίηση Γιώργου Μακρή
με την Ερωφίλη, τη Νατάσσα Μποφίλιου & την Ρίτα Αντωνοπούλου
(cd: Σταμάτης Κραουνάκης, Πεθαίνοντας στην Αθήνα)
Πέρασαν οι ώρες τους γοργά
και φύγανε οι εραστές θλιμμένοι
με βήματα επίσημα κι αργά
και καμπαρντίνα κουμπωμένη.
Και λυπηθήκαμε τους εραστές
με το μικρό στον τόπο πήγαινε-έλα τους
να ονειρεύονται αγκαλιές ζεστές
σκαλίζοντας τη γη με την ομπρέλα τους
...το ακούτε και με τον συνθέτη
Ετικέτες Σταμάτης Κραουνάκης
